Kwiecień 2017

Dziecko rozwija swoje zdolności poznawcze przez około jedenaście lat, licząc od dnia narodzin, chociaż niektóre teorie twierdzą, że rozwój rozpoczyna się już w łonie matki, gdy płód odbiera pierwsze zewnętrzne bodźce. Po upływie jedenastu lat dziecko nabywa wiedzę oraz doświadczenie w zasadzie samodzielnie, dzięki sposobom oraz technikom wykształconym właśnie podczas pierwszych lata życia.

Istnieją dwa podstawowe źródła, w oparciu o które diagnozuje się autyzm u dzieci: opracowana przez WHO klasyfikacja ICD-10 oraz DSM-IV Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Zachowania, które bezpośrednio wskazują na autyzm, zawierają się, w dość dużym uproszczeniu, w trzech podstawowych grupach objawów. Objawy te dotyczą trudności w komunikowaniu się, schematycznych aktywności oraz działań, a także zaburzonych relacji społecznych.

O tym, jak dobrze wychowywać dzieci, żeby wyrosły na szczęśliwych, spełnionych dorosłych, powstały całe biblioteki. Wychowanie dzieci to bardzo trudna i niewdzięczna praca, ponieważ jej efekt jest w najwyższym stopniu nieprzewidywalny, zależny od wielu czynników, w tym również zewnętrznych. Istnieje jednakże kilka zasad, których zastosowanie jest szczególnie korzystne w przypadku wychowywania małych dzieci.

Człowiek posiada największa liczbę neuronów w wieku ok. 4 lat. Niestety, liczba neuronów nie jest równoznaczna z liczbą połączeń między nimi, ponieważ te kształtują się przez całe życie. Niektóre połączenia zanikają, inne, nieużywane, przechodzą w coś, co w bardzo dużym uproszczeniu można nazwać stanem spoczynku.

Umysł ma to do siebie, że jego sprawność i aktywność bardzo często są odbiciem sprawności oraz aktywności fizycznej. Z tego względu doskonalenie umysłu warto rozpocząć od doskonalenia ciała. Codzienna aktywność fizyczna, nawet półgodzinny marsz czy zwykłe sprzątanie, nie wspominając o pływaniu, bieganiu czy jakimkolwiek innym sporcie, z pewnością pozytywnie wpłyną na umysł, zwiększając dopływ tlenu do komórek mózgu i pompując do krwi hormony z grupy endorfin, czyli tzw. hormony szczęścia.

Oczywistym jest, że dziecko dotknięte którymś z autystycznych zaburzeń ma dokładnie takie same potrzeby, jak dziecko zdrowe. Bezpieczeństwo materialne oraz emocjonalne, potrzeba miłości, szacunku czy akceptacji występują u dzieci z autyzmem w takim samym stopniu, jak u dzieci bez tego zaburzenia. Zapewnienie powyższych potrzeb sprawi, że młody człowiek zaakceptuje siebie, uwierzy w swoje siły i będzie mógł odnaleźć własną tożsamość.

Pomaganie dziecku w nauce może być dość czasochłonnym i wyczerpującym zajęciem, dlatego warto ustalić kilka zasad. Przede wszystkim wspólna nauka nie polega na odrabianiu lekcji za dziecko, ponieważ wówczas nie jest nauką, a odbębnieniem przykrego, szkolnego obowiązku, z którego dziecko nic pozytywnego nie wyniesie.